In mijn economisch actieve periode heb ik onder andere gewerkt in het economisch onderzoek en de IT. Daarnaast heb ik verschillende hobbies, zo ben ik van jongs af aan met hout en fotografie in de weer geweest. Over dat hout ging mijn andere website.

Vanaf mijn twaalfde jaar ben ik begonnen met fotograferen. Door oefening werd al snel duidelijk hoe met twee basisinstellingen van diafragma en sluitertijd een meestal bruikbaar resultaat bereikt kon worden. Toen ik er een losse lichtmeter bij kreeg, werd de relatie tussen diafragma en sluitertijd snel duidelijker. Afdrukjes werden uitbesteed aan de fotowinkel.
De grote sprong voorwaarts kwam in 1965 met de aanschaf van een (eenoog)spiegelreflex. Een kwalitatief veel beter apparaat waarmee prima foto”s zijn gemaakt. Al snel heb ik daar tussenringen en een 200mm objectief bij gekocht. Macrofotografie vergde in die tijd wel wat rekenwerk, maar dat lag mij wel. Het macrowerk heb ik in die tijd wat ver doorgevoerd, interessante techniekjes maar geen spannende foto”s.
Inmiddels was er een doka ingericht rond een Axomat vergroter. Zo kon er volop geëxperimenteerd worden. Leuk voorbeeld is bijvoorbeeld toonscheiding door het herhaald belichten van in ontwikkelaar gedompeld papier. (voorbeeld volgt)
Toen er financieel meer ruimte kwam, is er nog een goede spiegelreflex met eerste klas objectieven gekomen. Maar de interesse voor zwart-wit foto’s nam af.
De overstap op een kleurendoka heb ik niet meer gemaakt. Ik had het te druk en een echt geschikte ruimte ontbrak. Ik heb wel aardige dia’s gemaakt, maar heb daar nooit veel plezier in gehad.
Mijn interesse in fotografie is in deze periode vrijwel verdwenen. De honneurs werden waargenomen door mijn ega op kleurennegatieffilm met een aantal compacte kleinbeeld cameraatjes.
Hier iets over de apparatuur van de analoge periode.
 
Toen mijn echtgenote de Canon Powershot A80 van onze dochter gezien had moest er ook zoiets komen. Het is een Nikon Coolpix E4500 geworden. Dat bleek voor haar niet zo”n succes, maar ik had weer foto”s waarvoor eenvoudig een kleurendoka te realiseren was. Na kort marktonderzoek Adobe PSE3 aangeschaft. Voor het beheer van de verzameling foto”s gebruikte ik Thumbs+. Een uitstekende DAM (= programma voor beheer van digitale bestanden). Thumbs+ werkt met een open database, wat gegeven mijn werkervaring erg aantrekkelijk is.
 
Deze Coolpix bleef al gauw achter bij mijn wensen. De Nikon D70 kwam voor mij op het juiste moment uit. De 18-70mm kitlens bleek best bruikbaar. Een Sigma 70-300mm macro moest het bereik aanvullen, bovendien werd het macrowerk weer mogelijk. Na een paar jaar heb ik een AF-S 85mm f/1.8D objectief aangeschaft. Op een aps-c camera vergelijkbaar met mij favoriete 135mm van Minolta.
In deze periode heb ik met verschillende workflow programma”s gewerkt. Een buitenkans was de ontwikkelfase van RAWshooter, dat helaas ten onder is gegaan. Een paar jaar heb ik DXoptics gebruikt. Ik denk dat de perspectief correctie van DXoptics nog steeds superieur is. Hun beveiligingsschema is daarentegen een complete ramp.
Helaas struikelde de maker van Thumbs+ bij de ontwikkeling van een nieuwe versie. Ik heb toen Adobe Lightroom 3 aangeschaft, in eerste instantie als DAM. De workflow opzet en de kwaliteit van de bewerkingssoftware beviel al gauw zo goed dat ik andere RAW converters afgedankt heb. Incidenteel gebruik ik PSE of PhotoLine nog voor nabewerking.
Een betere detail weergave was de reden om in 2010 de D70 te vervangen door een D90. Gevolg van deze upgrade was dat het kwaliteitsverschil tussen de zoom-lenzen en het 85mm vaste brandpunt-objectief pijnlijk duidelijk werd. Een AF-S 35mm f/1.8 DX en een AF-S 50mm f/1.4 zijn daarom in de glasverzameling opgenomen. Voor het macrowerk is tenslotte een Sigma 150mm aangeschaft.
Een nog betere detailweergave, maar vooral bruikbare hogere ISO waarden waren de belangrijkste motieven om in 2013 een D800 aan te schaffen. Het 35mm DX objectief is gelijk vervangen door een AF-S 28mm f/1.8. Het werken met de D800 ervaar ik vooral als leerzaam. Iedere afwijking van de optimale opnametechniek vind je in het resultaat terug.
Helaas bleek mijn computer niet tegen de combinatie van het zeer processor intensieve gebruik door Lightroom 4 met de forse RAW bestanden van de D800 opgewassen. Inmiddels heb ik een nieuw werkstation samengesteld.